[:nl]Ik schrik wakker van de wekker. Ik kijk even hoe laat het is: 6 uur. Bah, vergeten de wekker uit te zetten en dat op je vrije dag.

En probeer weer verder te slapen. Maar aangezien dat niet meer lukt verlaat ik het lekkere warme bed. Opeens dringt het weer tot mij door en waarom het me niet meer lukt te gaan slapen: EXAMEN!

Na gegeten te hebben duik ik toch weer even in de boeken en maak ik mijn eerste proefexamen (op www.ham-radio.nl) van de dag. Balen 17 fouten (van de 15 die ik mag hebben). Dan zet ik de radio aan en luister (zoals ik bijna elke ochtend doe) naar PI2RTD. Er is een groepje amateurs die het over filters hebben. Er vliegen termen over de frequentie waar ik nog nooit van gehoord heb. Ik besluit dan ook om de radio zachtjes op de achtergrond aan te laten staan. Ik luister vaak naar deze amateurs maar meld me eigenlijk nooit in. Hierna besluit ik eens te kijken waar ik de fout in ging met het proefexamen. Verdorie, wederom die formules. Als dat maar goed gaat vandaag.

Na nog twee examens gemaakt te hebben (resp. 11 en 4 fout) zie ik tot mijn schrik dat het inmiddels half twaalf is geworden. Ik zou om 12 uur vertrekken aangezien het voor mij een klein uurtje rijden is. Wat ik nog heb: rekenmachine, potlood, gum, pennen, brief van Stichting Radioexamens, heb ik alles, ik bekijk de inhoud van mijn tas nogmaals. Nee niets vergeten. En stop het pakje brood en een flesje drinken voor onderweg ook nog even in mijn tas. En sluit mijn huis af iets voor 12 uur. Netjes op tijd dus!

Eenmaal in de auto aangekomen check ik (dat doe ik iedere keer uit gewoonte) heb ik al mijn auto papieren bij me: kentekenbewijs: check; rijbewijs: check; verdorie denk ik, mijn paspoort ligt nog thuis en die heb ik dus niet in mijn tas gestopt. Gelukkig accepteren ze ook een rijbewijs. Dus laat mijn paspoort maar thuis liggen.

Eenmaal in Nieuwegein aangekomen was het even zoeken. De locatie had ik redelijk snel gevonden alleen de ingang van de hal was wat lastiger te vinden.

Zo, een half uur te vroeg, beter te vroeg dan te laat. Ik kijk nog even op mijn telefoon of er nog berichten binnen te gekomen. Anders dan een paar succeswensingen en wat spammailtjes geen dringende zaken. Hierna zet ik mijn telefoon uit. Die mag immers niet aan staan tijdens het examen. In de aula zijn al vele amateurs die evenals ikzelf wachten op het examen. De spanning stijgt.

Plots staat iedereen op, heb ik wat gemist, denk ik bij mijn eigen?? aangezien ook een aantal amateurs die naast mij zaten vertrekken en het 13:30 uur is sta ik ook op en vertrek naar de zaal waar het examen plaats vind.

Op mijn brief stond dat ik tafel 40 heb toegewezen gekregen. Zodra ik de zaal binnen kwam zie ik dat dat een tafeltje direct naast de in/uitgang is. Niet echt ideaal. Maar goed. Dan begint de voorzitter van de Stichting Radioexamens te spreken. Ik kan hem moeilijk verstaan. Dus ik zet mijn gehoorapparaten harder. En zo kon ik hem nog redelijk volgen. Dan is hij klaar met zijn betoog en begint men de examens uit te delen. Vlug mijn gehoorapparaten weer in de standaard stand.
Ik krijg mijn examen en sla de eerste bladzijde om, plots hoor ik in gedacht de stem van mijn docent (Johan PA3GER),

Eenmaal een vraag beantwoord is nooit meer veranderen. Je eerste ingeving is vaak de beste!

Het begin van het examen was erg pittig. Maar ik had er een redelijk goed gevoel bij. Dan begin neemt de secretaris plaats achter zijn tafel bij de uitgang (daar moet je je antwoorden inleveren). En dat is voor mij een enorm kabaal. Het ritselen van papier, zacht gefluister, klikken van pennen, wordt door mijn gehoorapparaten versterkt. Had ik ze maar uitgezet. Maar uit angst voor “spieken” durf ik ze niet uit te zetten. Gelukkig is het einde van het examen meer voorschriften dan rekenvragen. Hierbij ben ik sowieso in het voordeel, want de voorschriften ken ik nu eenmaal beter dan de formules. Maar dan…

Het examen is klaar, zal ik het nog eens doorlopen? heb ik alles goed ingevuld? ik begin te twijfelen. Maar wat nu als ik het examen door loop en ik kom een fout antwoord tegen? Ik besluit alleen de vragen na te kijken waar ik een klein streepje voor gezet heb. En die had ik goed. (wat achteraf ook bleek).

Ik verlaat de zaal gezamelijk met een iets oudere man en meteen ontstaat er een gesprek over de inhoud van het examen. Hij heeft zijn twijfels, net als ik. Eenmaal in de aula aangekomen geraakt ons gesprek meer en meer over politiek en onze hobby. (gelukkig, af en toe ben ik te beleefd….) kwam er een bekende voor de man aan en werd het onderwerp weer terug veranderd naar het examen. En daar kwam de verlossing, DE ANTWOORDEN.

De man met wie ik daarnet nog heb staan praten is er meteen vandoor gegaan. Of hij geslaagd is weet ik dan ook niet. Aan de bar heb ik mijn examen nagekeken. Het meisje achter de bar vraagt mijn vriendelijk of ik iets te drinken wil. Ik antwoord haar met een brede grijns:”als ik gezakt ben een flinke neut!”, zij begint ook te lachten.

Maar toen was het weer back to work. Het examen na kijken:

• Vraag 1 – Goed
• Vraag 2 – Goed, yes ik had al mijn twijfels
• Vraag 3 – Goed
• Vraag 4 – Goed
• Vraag 5 – Fout, domme fout
• Vraag 6 – Goed
• Vraag 7 – Goed
• Vraag 8 – Fout, had ik verwacht
• …

Na alle 50 vragen na gekeken te hebben klopte het aantal fouten niet dus ik begon opnieuw te controleren en te tellen.
Ik had er echt 11 fout en dus

GESLAAGD!!!!

Dus ik zeg erg enthousiast tegen de man naast mij dat ik geslaagd was. Deze man had niets te maken met het examen en had waarschijnlijk ook geen flauw idee waar ik het over had of wat ik zojuist gehaald had. Dat interesseerde mij eigen helemaal niet. Ik was te vrolijk en blij om me daar zorgen over te maken. Ik ben daarna erg opgewekt vertrokken terug naar huis. Maar eerst heb ik Johan (PA3GER) mijn leermeester even opgebeld. Dat heb ik hem beloofd!

Hierna ben ik naar huis vertrokken en kon niet geloven dat ik nu echt geslaagd ben.

Na drie jaar studie en vele avonden op en neer naar Utrecht voor cursus en vele uren zelfstudie is het dan eindelijk gelukt. Een radioamateur (Huib PA3DSJ) waar ik goed contact mee hebt omschreef het als volgt: Zoveel mensen zijn er niet in Nederland die kunnen zeggen”ik ben radiozendamateur met een volledige vergunning”. En dat klopt.

Ik ga nog heel veel plezier beleven aan deze hobby!
Nu wachten op het uiteindelijke besluit van het Agentschap Telecom. Als zij ook vinden dat ik geslaagd ben, dan mag ik formeel de lucht in als PH7GIS want dat wordt mij nieuwe callsign.

 [:]